Lee Joon (Mblaq) - Dziękuję i przepraszam.

To tak, to opowiadanie różni się trochę od poprzednich jakie pisałam, ale mam nadzieję, że się spodoba. :)
Liczę na wasze szczere opinie  :3  

______________________________________

'Znowu', ' Powtórz to!' , 'Jeszcze raz'. 'Zacznij od nowa'. Zawsze słyszałem tylko takie słowa. Nigdy nie wychodziło mi to tak jak powinno.Nie ma się co dziwić, nienawidziłem tego. Taniec... Balet. .. czym on jest?Zawsze zadawałem sobie takie pytanie. Szkoła baletowa to było coś co uważałem za najgorsze, co mogło mnie spotkać. Codziennie chodziłem na zajęcia tak jakbym był tam katowany. Moja matka nigdy nie słuchała kiedy jej mówiłem, że nie chę tego robić. Wiedziałem, że długo tego nie zniosę ale coś się zmieniło. Tak wszystko się zaczęło zmieniać kiedy poznałem ciebie. Pamiętasz ten dzień? Ja go bardzo dobrze pamiętam, zupełnie tak jakby to było wczoraj.

Jak zawsze znow spóźniłem sie na zajęcia. Wiedziałem, że ta stara wiedźma mi nie odpuści. Wbiegłem do sali, już znowu chciałem przepraszać za spóźnienie, ale o dziwo nikt nie zwrócił uwagi na to, że sie spóźniłem. Wszycy byli zapatrzeni na parkiet. Nie wiedziałem, że to ty, że wogóle ktoś teraz tańczy, ale z ciekawości przeszedłem na przód. Wtedy właśnie ujrzałem ciebie. Wyglądałaś jak motyl, unoszony przez wiatr, jak płatek róży, lekki, delikatny i piękny. Wyglądałaś tak jakbyś była z innego świata. Kiedy na ciebie patrzyłem miałem ochotę ochronić cię przed całym złem. Czułem się tak jakby moim ciałem zawładnęła jakaś nieznana istota, bo na sam twój widok moje serce szalało. Nigdy wcześniej nie zaznałem takiego uczucia. Nie zuważyłem nawet kiedy skończyłaś tańczyć, bo wciąż miałem przed oczami ciebie. Ja już wtedy wiedziałem ,że zakochałem się w tobie. Później kiedy tyko dowiedziałem się, że będziesz sie tu uczyć, poczułem się tak jabym dostał cię od Boga w darze, który ma mi pomóc.Chciałem zrobić wszystko, aby być jak najbliżej ciebie.
To właśnie wtedy wpadłem na pomysł aby poprosić cię o pomoc, abyś mnie czegoś nauczyła. W sumie od początku zakładałem, że się nie zgodzisz ale myliłem się, nie dość,że wyglądałaś jak anioł to jeszcze byłaś jak anioł. Zgodziłaś się bez wachania, codziennie ćwiczyliśmy razem po kilka godzin. Nauczylaś mnie jak tańczyć, ale przedewszystkim nauczyłaś mnie czym jest taniec i nauczyłaś mnie go kochać. Z czasem zauważyłem, że nie potrafie wytrzymać bez ciebie jak i bez tańca. Zmieniłaś mnie w zupełnie innego człowieka, a z dnia na dzień, byłem zakochany w tobie coraz bardziej. Nie miałem pojęcia jak ci o tym powiedzieć.I w końcu nie mogłem, to wtedy chciałaś byśmy przyżekli sobie to, że zostaniemy tylko przyjaciołmi i, że nie zakochamy się w sobie nigdy. Tylko, że dlamnie było już za późno. Codziennie widywałem się z tobą, i jednoczesnie męczyłem z tymi uczuciami. Razem tańczyliśmy, śmialiśmy się i razem też płakaliśmy. Nie wiedziałem kiedy a minał już rok jak się znaliśmy. Nie sądziłem, że aż tak mogę sie zatracić, ale tak właśnie na mnie działałaś. Tylko nagle wszystko zaczęło się sypać. Ty i ja, już nie mieliśmy tyle czasu dla siebie. Wciąż mi powtarzałaś, że nie możmy poćwiczyć ani się spotkać, bo masz coś ważnego do zrobienia. Tyle mnie nauczyłaś i tyle dałaś, dzięki tobie stałem się jednym z najlepszch uczniów w szkole tańca. Ale to nie miało dla mnie teraz znaczenia skoro ty, się odemnie oddalałaś. Z dnia na dzień byłaś coraz dalej odemnie. Nie wiem dlaczego to zrobiłem wtedy, mimo iż wiedziałem, że może to wszystko przekreślić, to wciąż chciałem to zrobić. Nie wiem czemu, ale nie liczyłem się z konsekfencjami, bo za bardzo cię kochałem i chciałem byś o tym wiedziała. Nie sądziłem też na taka reakcję z twojej strony. Zaczełaś płakać i krzyczeć, że ci obiecałem, że nie zakocham się w tobie. Nigdy nie zapomnę tego jak bardzo wtedy płakałaś. Wiedziałem, że przekreśliłem wszystko. Chciałe to z tobą wytłumaczyć, ale ty nie chciałaś słuchać. Nie wiedząc dlaczego, ale zrezygnowałaś ze szkoły. Nikt nie chciał mi powiedzieć dlaczego. Byłem załamany. Nie odbierałaś odemnie telefonów. A ja chciałem tylko raz jeszcze cię zobaczyć twoją delikatną twarz piękne oczy, które mówiły mi jak bardzo mnie kchasz, tylko nie chcesz zdradzić swoich uczuć.  Nie wiem czemu, ale kiedy straciłem ciebie nie miałem ochoty dłużej żyć. Wiedziałem, że bez ciebie, nie jestem w stanie nic zrobić, ale kiedy tylko dostałem twoj list wszystko zrozumiałem. I wiesz, mam ten list ze sobą. Zawsze go ze zoba noszę. Pamiętasz co w nim napisałaś? Napewno pamiętasz.

* Joon'ie! Wiesz... ja też cię kocham. 

Tylko, że ja nie mogę cię kohać.

Zanim cię poznałam byłam pewna i się nie bałam, ale

kiedy poznałam ciebie i zakochałam się w tobie, to ogarnęły mnie wątpliwości. 

Nie chciałam byś sie we mnie zakochał, nie chciałam byś cierpiał. 

Ja przepraszam... Przepaszam, że pozwoliłam ci mnie pokochać, a teraz cię zostawiłam.

Prepaszam za te wszystkie kłamstwa, ja nie chaiłam by, to tak wyszło. Przepraszam, że 

pozwoliłam ci mnie pokochać, a nie dałam ci nigdy mojej miłości. 

Tylko chcę żebyś wiedział, że ja też cię mocno kochałam i nadal kocham i mimo wszystko, 

to czy z tobą jestem czy nie, to ja cie widzę i wciąż kocham. 

Chcę byś żył normalnie, abyś spełniał sowje marzenia i dążył do wyznaczonych przez 

siebie celów. Nie zapomnij nigdy o tym, że teraz liczy się tylko twoja przyszłość, a o 

przeszłości musisz zapomnieć. Musisz zostawić ją w tyle i żyć dalej. 

Dziękuję ci za to, że byłeś, że dzięki tobie poczułam jak to jest kochać, 

dziękuje za te wszystkie piękne dni, kiedy śmiałam się dzięki tobie. 

Dziękuję za wszystko Joon'ie, a najbardziej dziekuję za to, że uczyniłeś 

 moje ostatnie dni życia najpiękniejszymi jakie przeżyłam.

Kocham cię. Twoja _______.  *

Za każdym razem kiedy czytam ten list, to moje serce boli jeszcze bardziej. Nie wiem czemu mnie przepraszałaś, bo to ja powinienem to zrobić. Więc _______, przepraszam za to, że mimo tego czasu jaki ze sobą spędziliśmy nie zuważyłem tego przez co przechodzisz. Przepraszam, że nie zauważyłem twojego smutku i wszystkich tródności jakie przechodziłaś. Chcę też  żebyś wiedziała, że mimo wszystko będę cie kochał, dopóki znowu się nie spotkamy. Ja chcę żebyś wiedziała, że dziękuję ci za to, że nauczyłaś mnie kochać... kochać taniec i kochac drugiego człowieka. Dziękuję ci też za to, że byłaś ze mną i, że mnie wspierałaś mimo wszystko. Dziękuję za twoją miłość którą mimo wszystko zawsze odczówałem.Dziękuje za to, że byłaś i, że nadal jesteś. Kocham cię _____. 

Wiesz, nie musisz się martwić, bo ja potrafie żyć przyszłością nie zapominając o przeszłości, bo ja nie mogę zapomnieć o tobie, więc będę żył z tobą w pamięci.

- Joon, pośpiesz sie zaraz zamykają cmentarz!

- Ne! Już idę. - Musze już iść, ale nie długo znowu przyjdę. Następnym razem przyniosę ci białe róże, wydaje mi się, że lepiej pasuje do ciebie biały niż czerwony. Co ty na to? Więc idę.... a jeszcze jedno... Wiesz nadal tańczę i zadebiutowałem w zespole Mblaq. To wszystko dzięki tobie... Dziękuję.


_________________________________________________
Mam nadzieję, że chodź trochę się to opowiadanie spodoba. Już w najbliższych dniach pojawi się kolejna 'ciekawostka' z seri którą ostatnio rozpoczełam.   :)